چای پر سفید و اجزای اصلی آن، مانند چای سبز، چای سیاه، پلی فنول های چای که از طریق آب آشامیدنی یا رژیم غذایی تجویز می شود، نشان داده شده است که در بسیاری از مدل های حیوانی برای اندام های مختلف، تومورزایی را مهار می کند.
نقاطی از جمله ریه، حفره دهان، مری، معده، روده کوچک، روده بزرگ، پوست، کبد، پانکراس، مثانه، پروستات و غدد پستانی. اگرچه اعتقاد بر این بود که EGCG و سایر کاتچین ها اجزای اصلی فعال چای در مهار تومورزایی هستند، تحقیقات نشان می دهد که کافئین همچنین فعالیت مهاری موثری در ریه و پوست نشان می دهد
علاوه بر این، پلی ساکاریدهای گل چای فعالیت ضد توموری قابل توجهی دارند.حداقل 20 مطالعه اثر مهاری اجزای چای را بر تومورزایی ریه نشان داده اند. بیشتر آزمایش‌ها در مدل‌های موش تحت درمان با سرطان‌زا با چند مطالعه در مدل‌های موش و همستر انجام شد.
نشان داده شده است که پلی فنول های چای سبز از رشد سلول های سرطانی ریه انسان در لوله های آزمایش جلوگیری می کنند.
هنگامی که آماده‌سازی چای در طول مراحل شروع، ترویج یا پیشرفت سرطان‌زایی در موش‌ها تجویز شد، فعالیت‌های مهاری تافلاوین و EGCG نیز نشان داده شده است.
گزارش شده است که هیچ رابطه صریحی بین عادت به نوشیدن چای و بروز سرطان ریه در برخی تحقیقات وجود ندارد (بونر و همکاران، 2005؛ لی و همکاران، 2008). با این حال، یک مطالعه مبتنی بر جمعیت قبلی نشان داد که نوشیدن چای سبز با کاهش خطر سرطان ریه مرتبط است.
بررسی شواهد اپیدمیولوژیک توسط Arts (2008) نشان می دهد که مصرف معمولی چای سبز به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان ریه را در 4 مورد از 20 مطالعه مشاهده ای کاهش می دهد.
اثرات مهاری چای بر تومورزایی در دستگاه گوارش، از جمله حفره دهان، مری، معده، روده کوچک و روده بزرگ، در بیش از 30 مطالعه یافت شده است.
یک مطالعه کوهورت بر روی 18244 مرد چینی که تا 12 سال پیگیری شد، نشان می‌دهد که کاتچین‌های چای ممکن است از سرطان معده و مری پیشگیری کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.